The last post

The last post

Toen ik me inschreef voor dit keuzetraject stond ik hier wel achter. De wereldoorlogen hebben me altijd wel aangesproken, maar ik had het gevoel dat ik hier niet voldoende over wist. Dit was dus mijn kans om me er nog eens 2 weken verder in te verdiepen en ik heb er geen spijt van.

De eerste ontmoeting verliep goed. We zaten voornamelijk met personen van lager onderwijs maar dit zorgde er niet voor dat ik me ongemakkelijk of niet welkom voelde. In tegendeel, als je je moest voorstellen dan kwamen de meeste al wat los en pikte je soms in op wat er verteld werd. Leuk om zo te starten!

Toen ik te horen kreeg dat ik niet echt een theorie ging krijgen was ik in het begin wat teleurgesteld. Ik had gehoopt toch 2 lessen echt ‘les’ te krijgen over de oorlogen om terug van alles op de hoogte te zijn in grote lijnen en om daar dan zelf uiteindelijk mee aan de slag te kunnen. Eens ik wist dat dit niet zo ging zijn ben ik dus opzoek gegaan naar wat achtergrondinformatie gewoon voor mezelf wat bij te benen.

Er werd verteld dat het de bedoeling was om een blog bij te houden. Hier had ik wel zin in. Ik had nog nooit gewerkt met een blog en keek hier dus echt naar uit om dit zo goed mogelijk te doen. Toch zat ik met een dubbel gevoel. Je was aan de ene kant heel erg vrij, maar aan de andere kant had je toch ook wat verplichtingen. Zo was je bijvoorbeeld alle dagen verplicht er iets op te zetten. Natuurlijk wou ik dus in orde zijn en deed ik dit ook. Toch merkte ik op dat ik soms lang moest zoeken naar iets interessant en boeien.. Ergens is het goed dat je ‘gepusht’ werd om er alle dagen over na te denken, maar aan de andere kant, als je nu echt niets leuk vind om te posten die dag dan zet je er beter niets op dan iets onnuttig denk ik dan?

Ik ben iemand die toch wel wat begeleiding nodig heeft. Af en toe een feedback dat ik goed bezig ben, of dat het in orde is kan ik wel gebruiken. Dit miste ik wel in het keuzetraject. We mochten de volgende dag telkens vertellen wat we gevonden hadden, maar wat je er ook opzette alles bleek in orde te zijn. Ik kreeg niet de indruk dat je iets fout kan doen en dit maakte me ergens heel onzeker. Je had wel de verplichte post maar toch waren deze opdrachten nog heel erg vrij.

Je kon dankzij de vrijheid die je kreeg wel zelf beslissen in welke richting je wou gaan en dit was dan weer wel een positief punt. Dat er niet werd opgelegd over welke oorlog het moest gaan vond ik wel fijn. Ik ben meer voorstander om dingen te weten te komen over wereldoorlog 2. Dat ik dan ook de kans kreeg om mezelf hier verder in te verdiepen was dus heel erg leuk.

Heel erg jammer vond ik dat de stadswandeling niet is doorgegaan. Ergens had ik al opgevangen dat het minder interessant was voor kleuters, maar toch was ik heel erg benieuwd naar hoe het verhaal had gegaan. Ik wou wel weten hoe je het thema bij de lagere school kon toepassen en wie weet had je dit wel kunnen omvormen naar de kleuterklassen ook.

Het uitwerken van de ideeënmap en de koffer gewoonweg SUPER. Ik vond dit zo leuk om te doen en heb er ook dingen uit geleerd. Ik had nooit verwacht dat ik het onderwerp oorlog zou kunnen uitwerken in een kleuterklas. Maar na lang nadenken en brainstormen met het groepje merkte we toch dat we heel veel hier rond kunnen doen. Wij hebben de opdrachten afgebakend tot de 2^de wereldoorlog omdat we dit zelf het meest interessantste vonden.
Ik weet niet of ik het thema ooit echt zal gebruiken, maar ik weet wel als het aanbod zou komen zal ik zeker gebruiken wat ik deze week heb uitgewerkt.

Dat we verplicht waren om een uitstap te doen vond ik zeker en vast positief. Het bezoeken van iets wat je zelf interessant vond gaf zeker een meerwaarde aan dit vak. Doordat je zelf kon kiezen naar waar gaf dit een extra boost om hier nog meer over op te zoeken en te weten te komen. Kazerne Dossin had ik nog nooit bezocht en sprak me dus wel aan. In het begin dacht ik dat dit een soort van opvang centrum was voor de joden waar ze veilig waren en zich konden verstoppen. Door hier een bezoek aan te brengen zag ik dus in dat dit helemaal niet zo was maar dat ze werden doorgestuurd van hier naar Auswtsch. Het bezoek heeft me enorm geraakt en me doen stilstaan bij dingen waar we anders zo makkelijk overgaan. We weten allemaal dat de oorlog veel slachtoffers heeft gemaakt, maar door de aantallen te zien op een bord, verduidelijkt met foto’s kwam toch wel even hard aan. Eens ik thuis kwam heb ik er echt nog over gelezen en opgezocht omdat het zeer interessant was. Ik was dus zeer tevreden over mijn keuze en was blij dat we de kans kregen om iets te bezoeken binnenin de periode van het keuzetraject zelf.

Ik had het eerlijk gezegd nooit gedacht in het begin maar ik ben toch meer te weten gekomen dan ik had verwacht. Omdat ik niet echt begeleid werd ging ik er vanuit dat ik ook niet veel meer zou bijleren. Maar in tegendeel, doordat je nu kon opzoeken waar je echt in geïnteresseerd was onthoud je de dingen ook beter dan dat ze helemaal niet aansluiten bij je interesses. Ik vond het fijn dat we zoveel vrijheid kregen, maar een beetje meer structuur of gerichtheid bij de blog had voor mij zeker geen kwaad gedaan.

Ik ben blij dat ik het gevolgd heb, en als ik ooit het thema ‘oorlog’ krijg in mijn kleuterklas zal ik er met volle goesting en moed aan beginnen omdat ik weet dat het dankzij dit keuzetraject wel mogelijk is. 

dans

Ik heb vroeger zelf gedanst en toen ik dit vond was ik er helemaal stil van. De emotie dat deze personen in de dans hebben gestoken is gewoonweg ongelofelijk. 
Omdat je de dans kon linken aan het thema oorlog wou ik deze prachtige voorstelling ook met jullie delen.
Kijk, wees stil en geniet...

keuzetraject

Wat ik zeker zal onthouden van dit keuzetraject is de uitstap die wel zelf mochten bepalen. Ik ben naar Kazerne Dossin geweest en dit was de eerste keer. Dat we genoeg vrije dagen hadden en de kans kregen om iets te bezoeken vond ik zeer fijn. Iedereen moet die bepaalde plekken toch wel eens gezien hebben. Dat wij hier ‘verplicht’ naar toe moesten kwam ineens goed uit.

Het werken in de groepjes maakte alles toch wel aangenamer. Je kon overleggen, ideeën uitwisselen en alles verdelen.

Wat ik zeker heb opgestoken uit dit keuzetraject is dat je niet te makkelijk mag opgeven. In het begin dacht ik dat het thema oorlog in een kleuterklas gewoonweg onbegonnen werk was. Maar door er rustig over na te denken en het op een speelse en leuke manier aan te brengen ben ik tot besef gekomen dat het eigenlijk wel zou lukken. De meeste onderwerpen die je in het basisonderwijs aanbrengt kan je dus ook in de kleuterklas aanbrengen als het maar op een speelse manier gebeurt.

De werkwijze van de blog vond ik op zich niet slecht. Misschien kan je tegen volgend jaar een ‘verplicht’ puntje maken dat je minstens 3 keer moet gereageerd hebben op iemand anders zijn blog. Zo ben je ook verplicht om eens andere documenten te lezen en hierover na te denken of te reflecteren. 

Keuzetraject

Bron : eigen reflectie 

Het keuzetraject : algemeen

Toen ik me inschreef in dit keuzetraject had ik verwacht dat ik veel ging te weten ging komen over de oorlog. Aan de ene kant weet ik wel een aantal dingen meer, maar dit omdat je zelf bent gaan opzoeken. Ik had verwacht dat we meer een ‘theoretisch’ keuzetraject gingen krijgen.

Over de blog heb ik gemengde gevoelens. Positief vond ik dat je ergens vrij was om te zoeken wat je wou zoeken en dus niet echt iets fout kon posten. Langs de andere kant ben ik iemand die graag structuur heeft en dit was er met dit keuzevak erg weinig. Je kon posten wat je wou , als je het interessant vond of leuk kon je het delen met de rest.  Maar echt vast opgelegde opdrachten waren er niet ( toch niet ivm de blog ). Voor de mensen die hier veel van kennen was het waarschijnlijk allemaal heel simpel, maar ik had nog nooit gewerkt met een blog en had toch graag een beetje meer uitleg gekregen in het begin van traject. Daarmee bedoel ik echt de praktische kant. Opmaak, offline zetten, labels toevoegen, …

Dat je het thema oorlog moest uitwerken voor in de klas vond ik dan weer wel interessant. Spijtig dat het keuzetraject meer gericht was op lager onderwijs maar ondanks dat denk ik toch dat we goed onze weg hebben gevonden. We zijn een aantal keren samen gaan zitten om te brainstormen en te bespreken. Zowel de ideeënmap als de koffer vond ik leuk. Zo moest je alles eens een keer uitschrijven en er echt over nadenken om dan achteraf meer ontspannen te kunnen knutselen of uitwerken.

Ik vond het heel erg spijtig dat onze uitstap niet is kunnen doorgaan. Dit had echt een meerwaarde geweest voor het vak en ook voor de groepsband. Ik ben nu soms op mensen hun blog aan het kijken zonder te weten welk gezicht bij welke naam hoort.

Dat we telkens een halve dag les hadden en dan weer een halve dag vrij vond ik zeer positief. Je kon tijdens de les van sommige ideeën opdoen, er dan over nadenken op weg naar huis, thuiskomen en meteen iets over opzoeken of posten. Als je laat thuis bent dan is je concentratie ook vaal minder.

Kort samengevat :

Wat moet er zeker blijven?

-        De voormiddag les – namiddag thuis werken

-        De blog ( maar met iets meer uitleg )

-        Uitwerking voor in de klas ( ideeënmap + koffer )

Wat moet er eventueel aangepast worden?

-         Meer gericht op kleuteronderwijs

-         Uitstap met de hele groep

       Het traject misschien starten met meer theoretische uitleg ( bv 2 lessen ) 

ideeënmap

Bron : Eigen mening

Aanbod ideeënmap :

Gisteren zijn we voor de 2^de keer samengekomen om te werken aan onze ideeënmap. We zaten allemaal op dezelfde golflengte en dit was leuk om er aan te beginnen.

We hebben geprobeerd om 5 belangrijkste ‘dagaccenten’ te kiezen waardoor we de kleuters op 5 dagen toch een beter beeld zouden kunnen geven van het begrip ‘oorlog’.  We hebben gekozen om onze activiteiten uit te voeren bij de oudste kleuters. Omdat het toch een moeilijker thema is zouden we dit zeker en vast niet doen bij de 1st kleuterklas.

In een kleuterklas is het belangrijk dat je zorgt voor afwisseling en dat je de kleuters dus kan blijven boeien. We hebben dan ook geprobeerd om de activiteiten in verschillende ontwikkelingsdomeinen te steken. Het ene zal meer aansluiten bij taal, terwijl het andere dan weer actiever zal zijn.

In het begin dacht ik dat we heel moeilijk op gang zouden komen, maar eens de ideeën begonnen te komen wisten we allemaal wel dat het mogelijk was. Het is en blijft een belangrijk onderwerp dat je zeker moet aanbrengen in het leven van een kind.

Ik was heel tevreden over de samenwerking van mijn groepje. We hebben goed samengewerkt, ingespeeld op elkaar, elkaar gemotiveerd en tegen het einde van de dag waren we trots op onszelf over het resultaat.  

This is war

Toen ik dit nummer vond was het niet helemaal mijn genre van muziek maar ik vond het zeker niet slecht.
Toen ik de eerste zin las was ik eigenlijk al verkocht en daarom post ik het eventjes op mijn blog..
Misschien zijn er sommige van jullie die het nummer wel super vinden.

If we don't end war
War will end us

Kazerne Dossin

Vandaag zijn we met ons groepje van 4 naar Kazerne Dossin geweest. Ik wist niet wat ik hiervan moest verwachten maar het is beter meegevallen dan we dachten. 

Het bestond uit 3 verdiepen. De eerste kreeg de naam : Massa en de andere 2 : .. en De dood. De eerste verdieping bestond uit borden met tekst. In het begin lees je natuurlijk geconcentreerd maar na een paar borden begint de concentratie al af te dwalen. Ik heb zeker niet alles gelezen maar eerder de titels die me aanspraken. 
Op de 2de verdieping bestond alles uit mini fragmenten. Je moest een telefoon vastnemen en aan de hand hiervan kon je kiezen welk fragment je wou bekijken en beluisteren. dit vond ik veel boeiender en kon hier geconcentreerd naar blijven luisteren. Ik heb de fragmenten denk ik allemaal bekeken en vond het zeer interessant. Situaties werden kort en bondig verteld waardoor je toch een beter beeld kreeg over hoe het er allemaal aan toe ging.
Toen ik op de 3de en laatste verdieping kwam wist ik totaal niet wat er mij te wachten stond. De Dood.. Hoe zouden ze dit voorstellen. Het werd voornamelijk voorgesteld met cijfers. De cijfers waren zeer pakkend. ongelofelijk hoeveel dat er kunnen zijn. De cijfers werden hier en daar verduidelijkt met foto's en prenten wat natuurlijk af en toe wel schokkend was. Sommige werden per 50 afgeschoten alsof het iets van niets was. 

Ik ben blij dat ik er eens ben geweest. Het is toch iets wat je zal bij blijven. Persoonlijk zal ik het meeste onthouden uit de audiofragmenten omdat dit meer 'actief' deelnemen was.




 
Hier zo je de muur die zowel op de eerste al tweede verdieping stond. Dit waren al de mensen die in Kazerne Dossin hebben gezeten. 

Hier kan je duidelijk zien dat je aan de hand van een telefoon naar een scherm moest kijken om zo meer te weten te komen van bepaalde situaties.